14 Mar 2016

Kayıp

   Sevdiğiniz birini sonsuza kadar kaybetmek sizi yaralar. Onun gidişi içinizde kocaman bir boşluk yaratır. Bir anda eksilmişsinizdir. Hele bir de beklemediğiniz bir kayıpsa... Neye uğradığınızı şaşırırsınız bir an. Sanki birileri size kötü bir kamera şakası yapıyor gibi gelir, inanmak istemezsiniz. Kötü bir kâbusta olduğunuzu düşünürsünüz ve çaresizce uyanmak için çabalarsınız. Günler geçtikçe içinizdeki kara delik büyür ve sizi içine çeker. Ruhunuz sizi terk etmiş de bedeniniz bir şekilde nefes almaya devam ediyormuş gibi gelir size. Yaptığınız hiçbir şeyin anlamı, önemi kalmaz. Kendi içinizde boğulmuşsunuzdur çünkü. Her gün gördüğünüz ya da bir şekilde sesini duyduğunuz kişi artık ulaşamayacağınız bir yerdedir. Önceden onun saçlarını, yüzünü okşayan elleriniz şimdi buz gibi bir mermerin, toprağın üstünde geziniyordur. Onun ismini duyduğunuzda boğazınızda bir şeyler düğümleniyor, nefessiz kalıyorsunuz. Ona olan özleminiz arttıkça pişmanlıklar, keşkeler bırakmıyor yakanızı. Ona sarılamadığınız, dokunamadığınız, sesini duyamadığınız her an aldığınız nefes değersizleşiyordur. Göz yaşlarınız onu size getirmek istercesine durmadan süzülüyordur gözlerinizden. Siz farkında olmadan günler akıp gidiyor eskisi gibi. Hayat bir şekilde devam ediyor siz onu yaşayamasanız da. Zamanla geçer deseler de her biten günle birlikte içinizdeki yara daha çok kanıyordur umarsızca.



   Siz bu durumdayken duyduğunuz hiçbir söz, hiçbir teselli yetmez bu karmaşanın etkisini azaltmaya. Hatta bazı sözler içinizi daha çok kanatır. Herkesten, her şeyden uzaklaşmak istersiniz. Tek ihtiyacınız olan sizi sımsıkı saran birinin omuzu ve o omuzda hıçkıra hıçkıra, sarsıla sarsıla ağlamaktır. O an hiçbir söz o sarılma kadar destek olamaz, iyi gelemez size. O sarılmadan başka hiçbir şey istemezsiniz.

   Bu yüzden sevdiği birini kaybetmiş yakınınıza karşı her zamankinden çok daha dikkatli olmalısınız. Eğer bu kişi sevgilinizse her zamankinden daha anlayışlı olmalısınız çünkü o her zamankinden daha kırılgan. Yaşadıklarını asla küçümsemeyin çünkü bu onu daha çok yaralar. Yanında olduğunuzu her fırsatta belirtin ve bir şeye ihtiyacı olup olmadığını sorun. Ne anlatıyorsa dikkatlice, ilgiyle dinleyin ve en önemlisi ağlıyorsa engellemeye çalışmayın.

   Zor bir süreç ama bir şekilde bu da geçecek. Sabırlı olun. Bir sonraki yazımda görüşünceye kadar kendinize cici bakın.

4 yorum:

  1. Yakın bir zamanda babaannemi kaybettim gerçekten zor bir süreç Rabbim sevdiklerini kaybeden herkese sabırlar versin.

    http://esmaenes.blogspot.com.tr/

    Bloguma da beklerim inşallah

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benim de babaannemi kaybedeli yaklaşık 2 ay oldu. Ama benim için daha çok anneydi o. Beni büyüttü bu yaşıma kadar hep yanımdaydı. Hala daha kabullenemiyorum. Gerçekten çok zor bir süreç.
      Blogunuza da uğrayacağım mutlaka! :)

      Sil
  2. 'Siz bu durumdayken duyduğunuz hiçbir söz, hiçbir teselli yetmez bu karmaşanın etkisini azaltmaya.'
    Ve anlıyor ki insan zamanla eskiler ne çok haklıymış 'ateş düştüğü yeri yakar'lafıyla.. Ellerinize sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet çok haklısınız. Yaşamayan insan anlayamıyor bu ruh halini ama anlamasını bekliyorsunuz bir şekilde. Anlamayınca da kırılıyorsunuz.
      Çok teşekkür ederim yorumunuz için.

      Sil